Last weeks

Wauw.. Het zit er al weer bijna op. Ongelofelijk, de tijd is voorbij gevlogen. Vandaag ben ik begonnen aan mijn een na laatste werkweek. Aankomende zaterdag vlieg ik naar hanoi. Daar blijf ik voor een week om te genieten van mijn "vakantie". Ik heb nog niet echt gepland waar ik heen ga, maar in ieder geval staat Ha Long Bay op het programma. Dit is een baai bij de stad Hạ Long in het noorden van Vietnam in de Golf van Tonkin, nabij de grens met China. De baai heeft een kustlijn van 120 kilometer en het gebied beslaat zo'n 1500 vierkante kilometer. Vịnh Hạ Long betekent in het Vietnamees Baai van de dalende Chinese draak.

In de baai liggen 1969 kalkstenen eilanden, elk met dichte begroeiing op de top. De kalkstenen monolieten rijzen spectaculair op uit de oceaan. Verschillende van de eilanden zijn hol, met enorme grotten.

Zoek maar eens op op Google :)

Als ik volgende week terug kom van mijn vakantie is het al mijn laatste weekend. Die donderdag daarna de 16e kom ik weer in Nederland aan. (ik verwacht een welkomscommitee met spandoeken uiteraard)

De afgelopen weken heb ik weer veel afscheid moeten nemen en heb ik weer nieuwe gezichten gezien. Ik heb na acht weken afscheid moeten nemen van mijn zus Mariken, met wie ik 8 weken lang kamers en bedden gedeeld heb. Gelukkig hebben we goed afscheid genomen op haar laatste weekend in Hoi An. Ondertussen zijn we nu weer met zijn drieën in the green house.

Ondertussen is er veel gebeurd, we hebben het gebouw van de ouderen geschilderd, we hebben een hittegolf overleefd en helaas hebben we afscheid moeten nemen van een van de oudere jongens, hij at niet meer voor een paar dagen en is toen overleden in het ziekenhuis. We hebben veel bereikt op fysio gebied, er zijn braces binnengekomen van een oud vrijwilligster en Thuong kan door middel van fysio weer stukje bij beetje lopen. Al met al goed nieuws dus!

De afgelopen twee weekenden hebben de vietnameze vrijwilligers mij op pad genomen in en rond da nang. Ik ben een weekend met Zoo, Vy en Zita wezen raften in de bergen. Ook hebben we gebarbequed op de top van de berg. Ik zat met Zoo, onze enige jongen in het gezelschap, in de boot en hij was ontzettend bang omdat bijna alle Vietnamezen niet kunnen zwemmen. Dus uiteindelijk mocht ik al het werk oplossen omdat hij niet durfde te peddelen als we vast zaten. Maar we hebben erg gelachen. De dag daarna ben ik met zoo naar een andere berg geweest, helaas regende het de hele dag en liep het allemaal een beetje in de soep, maar wederom hebben we kunnen lachen.

Mijn werkweken bestaan nog steeds uit werken in social centre, lesgeven op school of met de kindjes spelen in de orphanage. Mariken en ik hebben veel geld ingezameld met onze actie en daardoor hebben we extra leuke dingen kunnen doen voor de mensen hier. We zijn een dag met de kindjes van red cross orphanage naar een speelpark geweest. Hier hebben we in de ballenbak gespeeld en in bootjes met water gespeeld. De kindjes vonden het in het begin allemaal heel eng en niet leuk, ze zijn helemaal niet gewend aan zoiets. Wat logisch is natuurlijk, het enige wat ze de hele dag zien is hetzelfde huis en dezelfde mensen en dezelfde dingen. Ze vonden de taxirit naar het park al zo indrukwekkend! Aan het eind van de dag hebben we met zijn allen ijsjes gegeten.

Daarnaast zijn we van het overgebleven geld nog een dag naar het zwembad geweest met mensen van social centre. Dit waren een aantal gehandicapten en ouderen. Dit was zo leuk, iedereen voelde zich weer even helemaal vrij in het water. Het is zo mooi om al die lachende gezichten te zien. Ze worden echt een heel ander mens in het water! Dit was echt een geweldige middag!

Afgelopen weekend heb ik nog een erg enerverend weekend gehad. Ik ging op zaterdag met ly en zoo naar een waterval in de bergen (weer andere bergen). Het idee was goed, de uitvoering iets minder.. De dag begon al met een lekke band na 10 minuten van zoo's motorbike. Daarna bleef ik hangen met mijn slipper en voet in de modder en zat mijn slipper tot diep in de blubber vast. Daarna moest ik dus verder op mijn blote voeten. Daarnaast had Zoo had ons niet verteld hoe we bij die waterval moesten komen. Er was namelijk geen pad naar boven, het waren allemaal rotsen en jungle waar we onze weg maar door heen moesten zoeken.. We hadden veel te veel spullen bij ons en sommige stukken moest je zwemmend overbruggen. Aangezien ik de enige was die goed kon zwemmen moest ik al de spullen heen en weer pendelen in de koelbox. Het was super warm en zoo bleef maar zeggen "Nog 100 meter, nog maar 100 meter" haha. En toen kwam het moment dat ik van een rots af viel. In het water met allemaal stenen. Wonder boven wonder heb ik niks gebroken.. Ik had alleen behoorlijk wat blauwe plekken en schrammen op mijn benen en mijn teennagel ben ik verloren.. Uiteindelijk was de top, de waterval, het echt wel waard! Ook zijn wel nog langs de waterval naar beneden gegleden. En we hebben nog gebarbequed. We hebben inktvis en mosselen gegeten, erg lekker. De volgende dag konden we helemaal niks, ik had overal spierpijn. Maar gelukkig gaat het nu weer goed :)

Ik zie er erg tegen op om hier weg te gaan. Het liefst zou ik nog veel langer blijven, meer karaoke zingen, de kindjes van school meer Engels leren, meer vooruitgang zien in de fysio, meer engels leren samen met ly, nog meer ijsjes eten met de kindjes en nog meer gekke weekenden beleven met mijn nieuwe vietnameze vrienden.

Nog even niet aan denken en eerst maar eens genieten van mijn weekje vakantie in het noorden!

Veel liefs,
Danielle